23/4/12

Οι μελωδίες του δρόμου

Ένα απόγευμα στις αρχές του περασμένου φθινοπώρου ανακάλυψα τυχαία μια μπάντα, που στόλισε τη βόλτα μου με ήχους και μελωδίες, που με ταξίδεψαν σε κάτι πιο καλοκαιρινό, πιο μακρινό από τη φθινοπωρινή διάθεση μου! Στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους η μουσική των Sailing Tomatoes με σταμάτησε και με έκανε να καθίσω σε ένα παγκάκι για να ακούσω τη μουσική του δρόμου. 

Μελωδίες jazz με παραδοσιακά και gypsy στοιχεία, που θυμίζουν κάτι από ανατολή, κάτι από swing, κάτι από ρεμπέτικο. Σου προκαλούν είτε ένα νοσταλγικό, μελαγχολικό συναίσθημα, είτε μια πιο καλοκαιρινή, χορευτική διάθεση! Ήταν Οκτώβριος και παρά το συννεφιασμένο ουρανό, οι Sailing Tomatoes είχαν ακόμη έναν αέρα από το καλοκαίρι και έπαιζαν μουσική ξιπόλητοι!  

Πράγματι, πρόκειται για μια μάλλον καλοκαιρινή μπάντα, αφού δημιουργήθηκε όταν ο Γιώργος Μουτούκιας (μπουζούκι), ο Θεόδωρος Μουτούκιας (ακουστικό μπάσο), ο Φίλιππος Seinkman (κιθάρα) και ο Πέτρος Αναγνωστόπουλος (ακορντεόν) άρχισαν να παίζουν μουσική στους δρόμους των νησιών του Αιγαίου, το καλοκαίρι του 2010. Λίγο αργότερα γνώρισαν τον Βαγγέλη Δόμανο (κρουστά) και τον Denis Dowling (φωνή) και τον επόμενο χειμώνα έκαναν στην Αθήνα την ηχογράφηση για το πρώτο τους cd (Dromos). Με τον Ορφέα Κουτσοβαγγέλη-Μαλιοκάπη (κλαρίνο) βρέθηκαν πέρσι την άνοιξη. Το περασμένο καλοκαίρι ταξίδεψαν όλοι μαζί σε νησιά, από την Κρήτη ως τη Λέσβο κι από την Κέρκυρα ως τη Ρόδο, για να παίζουν και πάλι μουσική στο δρόμο. Όπως φαίνεται και στο όνομά τους, βρίσκονται πολύ συχνά εν πλω!

Το album "Dromos"

Το φυσικό περιβάλλον της μπάντας μοιάζει να είναι μπροστά στη θάλασσα, κι άλλωστε, η μουσική τους συνδυάζεται υπέροχα με το τοπίο αυτό. Σου δίνει την αίσθηση πως είναι γραμμένη για να ακούγεται έξω. Φέτος το χειμώνα οι Sailing Tomatoes εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, όπου το Φεβρουάριο πραγματοποίησαν κάποια lives σε μουσικές σκηνές και ηχογράφησαν το δεύτερο album τους με τίτλο "Ψιχαλίζει στα παλιά". Το καλοκαίρι σχεδιάζουν να ταξιδέψουν και πάλι στα νησιά. 


Μέχρι τότε, όποιος είναι τυχερός μπορεί να τους ακούσει στους δρόμους της πόλης. Συχνά τους συναντάς στους πεζοδρόμους της Αριστοτέλους και της Αγίας Σοφίας και κάποιες φορές στο Λευκό Πύργο. Παίζουν τη δική τους μουσική και κάποιες διασκευές στη μουσική του Χατζιδάκι, ενώ ο κόσμος περνά, άλλοι στέκονται για λίγο και άλλοι κάθονται να τους ακούσουν. Κάποιοι αγοράζουν και το cd τους, ενώ άλλοι τους αφήνουν ό,τι θέλουν. 

Είναι δύσκολο να μην αρέσει σε κάποιον η μουσική τους, καθώς έχει επιρροές και στοιχεία από πολλά διαφορετικά είδη, ενώ το μπουζούκι και οι ρυθμοί που χρησιμοποιούνται, την κάνουν να ακούγεται πολύ οικεία. Η οικειότητα αυτή είναι που διαμορφώνει αυτό τον ανεξάρτητο χαρακτήρα της μπάντας. Το promotion γίνεται στο δρόμο από την ίδια τη μπάντα. Η μουσική τους είναι διαθέσιμη και online, στην ιστοσελίδα τους: The Sailing Tomatoes/Dromos

Οι Sailing Tomatoes εμπλουτίζουν τη βόλτα στην πόλη με τις μελωδίες τους, σβήνοντας τη φασαρία της κίνησης. Σε κάνουν να ξεχαστείς και να δραπετεύσεις για λίγο από το άγχος σου. Δίνουν στην πόλη μια καλοκαιρινή νότα! 


21/4/12

Σε ρυθμούς tango, με τους Nuevo Siete!

Με κεφάτη και χορευτική διάθεση συνάντησα τους νέους επιβάτες του Bandwagon, οι οποίοι με παρέσυραν μέχρι τη Λατινική Αμερική! Πρόκειται για τους Nuevo Siete, ένα πολύ νέο ακόμη σχήμα, που, εμπνευσμένο από τον Astor Piazzolla, κινείται στο χώρο του Nuevo tango. Αξιοποιώντας ως βάση τους ήχους των εγχόρδων, του πιάνου και του ακορντεόν, οικοδομούν με το φλάουτο και τα κρουστά τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.

Οι Nuevo Siete δημιουργήθηκαν στις αρχές του 2012 στην Πάτρα, αποτελούμενοι από έξι επαγγελματίες μουσικούς και έναν επαγγελματία γιατρό-ερασιτέχνη μουσικό! Ο Διονύσης Γιούλης, ο γιατρός της παρέας, άρχισε έπειτα από χρόνια να παίζει ξανά ακορντεόν και όταν γνώρισε το Χάρη Πεγιάζη, στο κοντραμπάσο, είχαν την ιδέα να παίζουν μαζί μουσική. Λίγο αργότερα, δημιουργήθηκε το σχήμα, στην αρχική του δομή, που στρεφόταν πιο πολύ σε jazz ρυθμούς. Όταν οι Nuevo Siete θέλησαν να εκτελέσουν κομμάτια του αγαπημένου τους συνθέτη, τα μέλη σταδιακά άλλαξαν. Σήμερα, οι Nuevo Siete συνίστανται από το Γιώργο Μεταξά στο πιάνο, το Σέργιο Σοϊλέ στο φλάουτο, τη Μαρία Γούτου στο βιολί, το Νίκο Σκεπαρνιά στην κιθάρα και τον Κώστα Κονδύλη στα κρουστά. Το όνομα Nuevo Siete προκύπτει από το Nuevo tango και τον αριθμό επτά στα ισπανικά (siete), καθώς τα μέλη είναι επτά. 

Η πρώτη τους εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στις 16 Μαρτίου, με ένα αφιέρωμα στον πατέρα του Nuevo tango, Astor Piazzolla. Στη συναυλία συμμετείχε η Νεανική Χορωδία της Πολυφωνικής Χορωδίας Πάτρας και η μεγάλη προσέλευση του κοινού αποκαλύπτει την επιτυχία της συναυλίας!


-Πώς προέκυψε η ιδέα για μια τέτοια διοργάνωση;
Piazzolla ήταν το κοινό μας άκουσμα και διασκευάζοντας τη μουσική του, θελήσαμε να την θυμίσουμε και να την αποδώσουμε με διαφορετικό τρόπο στο κοινό. Ξεκινήσαμε με κομμάτια που μας άρεσαν περισσότερο και σταδιακά διαμορφώθηκε το τελικό πρόγραμμα. Επειδή ο Piazzolla είχε γράψει κομμάτια για φωνή (όπως το Libertango), προέκυψε η πρωτοβουλία της συνεργασίας με τη Νεανική Χορωδία. Η χορωδία βοήθησε πολύ και στο "δέσιμο" του σχήματος. Τελικά, τα σχόλια που ακούσαμε ήταν θετικά και εμείς οι ίδιοι το απολαύσαμε!


-Πόσο εύκολη είναι η διοργάνωση μιας συναυλίας;
-Κάποτε ήταν πιο εύκολο. Τώρα τα πράγματα είναι "βαλτωμένα", κυρίως λόγω συγκυριών. Διάθεση υπάρχει! Χρήμα δεν υπάρχει! Κι αν δεν υπάρχει πιθανότητα κάποιος να κερδίσει, δεν ασχολείται! Εμείς έχουμε και τη δυσκολία ότι είμαστε πολλά άτομα πάνω στη σκηνή και προκύπτουν διαδικαστικά προβλήματα, όπως το πώς θα μεταφερθούμε. Επίσης, στην Πάτρα δεν υπάρχουν πολλές σκηνές και ευκαιρίες για διοργανώσεις. Υπάρχει βέβαια και το θέμα ότι δεν έχουμε κάποιον να αναλαμβάνει την προώθηση του σχήματος, η οποία είναι από μόνη της πολύ σημαντική δουλειά.

-Τι σημαίνει για σας η μουσική του Piazzolla;
-Με τη μουσική αυτή ως άκουσμά μας, ξεκινήσαμε να παίζουμε σε αυτό το στυλ. Ψαχνόμαστε περισσότερο στα χρώματα του Piazzolla και μάλλον, σε αυτό θα μείνουμε. Βέβαια, για μας είναι δύσκολο να φτάσουμε σε αυτό το στυλ, γιατί προέρχεται από άλλη παράδοση, άλλη νοοτροπία, άλλη κουλτούρα. Το Nuevo tango έχει να κάνει με πιο underground, παραδοσιακές καταστάσεις. Ήταν πιο “περιθωριακή” μουσική. Αγγίζει από τη μία τα όρια της σύγχρονης κλασσικής κι από την άλλη το φολκλόρ. Αυτό από μόνο του, δίνει ένα χαρακτήρα. Ο Piazzolla χρησιμοποιεί αρμονίες και συνθέσεις παράλληλα σκληρές και ευαίσθητες. Η μουσική του τελικά, είναι αυτόνομη. Δε νιώθεις ας πούμε, την ανάγκη να δεις και τη συνοδεία χορού.  

-Ποιος είναι ο χαρακτήρας των Nuevo Siete;
-Προς το παρόν δημιουργούμε την προσωπική ταυτότητα του σχήματος. Στην Ελλάδα υπάρχουν άλλες τρεις-τέσσερις μπάντες που ασχολούνται με Piazzolla, αλλά είναι ολιγομελείς και βρίσκονται κυρίως στην Αθήνα. Εμείς προσθέτουμε το φλάουτο και τα κρουστά στο κλασσικό μοτίβο του Nuevo tango και αυτό δίνει έναν πιο ιδιαίτερο χαρακτήρα.

-Ποια είναι τα σχέδιά σας;
-Θα θέλαμε να παίξουμε μουσική και αλλού. Η έδρα μας θα είναι η Πάτρα, αλλά θα ψάξουμε και τι σκηνές υπάρχουν στην Ελλάδα, ξεκινώντας από την Αθήνα. Υπάρχουν πολλές σκηνές και φεστιβάλ, τα οποία μας ενδιαφέρουν και τα ψάχνουμε ήδη. Επίσης, υπάρχει η ιδέα για μια συνεργασία με κάποια χορετυική ομάδα.

-Το κοινό της πόλης είναι εξοικειωμένο με αυτή τη μουσική;
-Στη συναυλία είχαμε κοινό όλων των ηλικιών! Φαίνεται πως υπάρχει κόσμος που ενδιαφέρεται για τη μουσική του Piazzolla. Πολλοί ασχολούνται με το tango, κυρίως ως χορό και θα έρχονταν για να ακούσουν. Ήδη, το σχήμα έχει ακουστεί στο χώρο του tango!

Το αφιέρωμα στον Astor Piazzolla θα παρουσιαστεί ξανά στις 26 Μαΐου στο θέατρο Απόλλων, λόγω της μεγάλης προσέλευσης στην προηγούμενη συναυλία."Το θέατρο, σαν χώρος, συνδυάζεται με το πρόγραμμα αυτό και παραπέμπει στην ατμόσφαιρα της εποχής του Piazzolla", μου εξηγούν. Οι Nuevo Siete μας προσκαλούν σε ρυθμούς tango!


9/4/12

Diminuita: Μια ταξιδιάρα συγχορδία


Μιας που το bandwagon από μόνο του παραπέμπει σε μια παλαιότερη εποχή, η μπάντα που ανεβαίνει σήμερα σε αυτό, θα μας μεταφέρει στη δεκαετία του 1930! Πάνω στο bandwagon, έχουμε δύο κιθαρίστες και έναν κοντραμπασίστα, οι οποίοι μας προσκαλούν να χορέψουμε με τη μουσική τους! Οι Diminuita παίζουν jazz swing, παράγοντας γλυκές μελωδίες σε χορευτικούς ρυθμούς!

Diminuita ονομάζεται μια συγχορδία, που αποτελείται από τρεις τρίτες μικρές και λέγεται έτσι, γιατί έχει ελαττωμένη την εβδόμη της. Έχει μελαγχολικό, γλυκό και ταυτόχρονα μυστηριώδες άκουσμα και αυτή η ιδιαιτερότητά τής της επιτρέπει να χρησιμοποιείται σε πολλές μετατροπίες.

O Γιώργος Παπαδογιάννης , η Έφη Σαράντη και ο Κώστας Αρσένης είναι οι Diminuita swing trio. Οι Diminuita πήραν το όνομά τους από αυτή τη συγχορδία, γιατί, όπως μου είπαν, "ίσως είμαστε κάπως σαν μια diminuita… Ένα άκουσμα ούτε χαρούμενο, ούτε λυπημένο, αλλά κάτι διαφορετικό, με δικό του ήχο, ικανό να προσαρμόζεται και να ταιριάζει παντού. Η ευελιξία αυτής της συγχορδίας είναι τέτοια που με τρεις θέσεις  καλύπτει όλες τις τονικότητες." Έτσι, και η μουσική των Diminuita είναι κάτι ενδιάμεσο. Είναι "ευέλικτη" και μπορεί να προσαρμόζεται και να ταιριάζει παντού. 

Στη μουσική τους χρησιμοποιούν κιθάρες και κοντραμπάσο. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν χρησιμοποιούν στίχους. Θεωρούν ότι η μουσική είναι παγκόσμια. Κάθε μελωδία προκαλεί στον ακροατή της συγκεκριμένα συναισθήματα, τα οποία μπορεί να αλλάξουν στην επόμενη ακρόαση. Για τους Diminuita, ο στίχος είναι περιοριστικός, γιατί ο ακροατής πρέπει να γνωρίζει τη γλώσσα και γιατί ουσιαστικά ο στιχουργός υπαγορεύει στον ακροατή συναισθήματα. "Επίσης, ο στίχος κάνει ένα τραγούδι να διαρκεί λιγότερο στο χρόνο. Για παράδειγμα, όταν ακούω ρεμπέτικα, μου αρέσει η μουσική και γοητεύομαι από την παλιά ηχογράφηση, όμως ο στίχος πολύ σπάνια με εκφράζει. Πώς να γίνει, άλλωστε; Μιλάει για κάτι μακρινό για μένα, για κάτι που δε γνωρίζω και δεν πρόκειται να μάθω, αφού ζω τόσα χρόνια μετά. Ή όταν ακούω μουσική από την Κούβα, απολαμβάνω τη μουσική, αλλά δεν καταλαβαίνω ισπανικά. Αυτό που μου μένει είναι η μελωδία." Μια από τις μελωδίες των Diminuita είναι το Bonjour!

Οι Diminuita έχουν διασκευάσει από Bach μέχρι Χιώτη (όπως το Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω)! Καταφέρνουν στις διασκευές τους να δώσουν ένα χαρακτήρα jazz swing, που τις κάνει πολύ ξεχωριστές. "Όταν ασχοληθήκαμε με τη jazz manouche, αποφασίσαμε να παίξουμε ρεμπέτικα που παίχτηκαν κυρίως με κιθάρες. Ουσιαστικά δεν είχαμε στόχο να τα διασκευάσουμε, αλλά μέσα στη ροή, μπορεί να πέρασε και μια μυρωδιά jazz manouche… Σε κάποια τελικά πιστεύω πως ταιριάζει πολύ!", μου λέει ο Γιώργος. Άλλωστε, αγαπούν το ρεμπέτικο, με το οποίο οι δύο από αυτούς έχουν ασχοληθεί για περίπου είκοσι χρόνια.  

Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το φθινόπωρο του 2007, παίζοντας jazz manouche, επηρεασμένοι από τον ήχο των εκπροσώπων του είδους, Django Reinhardt και Stephane Grapelli. H jazz manouche, γνωστή και ως gypsy jazz, μοιάζει με μια ανάμειξη jazz με swing στοιχεία, καθώς βασίζεται κυρίως στα έγχορδα. Ο ήχος των εγχόρδων είναι αυτός που διαφοροποιεί το κοινό swing από την jazz manouche, αφού στην τελευταία χρησιμοποιούνται κιθάρες, βιολί και κοντραμπάσο (κάποιες φορές και κλαρινέτο). Στο κομμάτι 5/4 για παράδειγμα, είναι προφανής η ιδιαιτερότητα που δίνουν τα έγχορδα στη μουσική τους. Μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί σε πολλές σκηνές και φεστιβάλ, όχι μόνο της Αθήνας, αλλά και άλλων μεγάλων πόλεων, καθώς και στο εξωτερικό (Βέλγιο, Ολλανδία).

Για αυτό το λόγο, ταξιδεύουν πολύ συχνά για συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας και αυτές είναι από τις καλύτερες εμπειρίες της μπάντας. Ταξιδεύοντας, περνούν μέρες μαζί και έχουν την ευκαιρία να γνωρίζουν καινούριους ανθρώπους, σε διαφορετικές πόλεις κάθε βράδυ. Ο Γιώργος θυμάται ένα βράδυ στη Λιέγη του Βελγίου, που γνώρισε ένα ζευγάρι, το οποίο έιχε ταξιδέψει από τις Βρυξέλλες, μόνο για τους ακούσουν.

Στα live τους το κοινό τυχαίνει κάποιες φορές να είναι διστακτικό, λόγω της απουσίας του τραγουδιού. Αυτό όμως, έχει περιοριστεί τον τελευταίο καιρό. Τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη, ένα βράδυ που τους είχα δει live, ένα ζευγάρι είχε σηκωθεί να χορέψει swing. "Ο χορός είναι κάτι πάρα πολύ ωραίο όταν συμβαίνει. Είναι η χρυσή τομή που γεφυρώνει ορχήστρα και ακροατές. Άλλωστε, η εποχή του swing στη jazz είναι εποχή χορού. Βέβαια θα πρέπει να πω πως οι συνθέσεις μας απλώνονται και πιο πέρα από το swing. Λογικό, νομίζω… Δεν ζούμε πια στο `35.."

Τον επόμενο μήνα, το cd τους θα κλείσει ένα χρόνο από την κυκλοφορία του. Το a-rythmology, περιλαμβάνει οχτώ πρωτότυπες συνθέσεις του Γιώργου Παπαδογιάννη και δύο διασκευές πάνω σε θέματα του J.S.Bach και του M.Ravel. Όμως, δεν πρόκειται να το βρείτε στα δισκοπωλεία! Οι Diminuita πιστεύουν πως θα ήταν πολύ δύσκολο να προωθηθεί με το συνήθη τρόπο η μουσική τους. "Η διαδικασία διανομής των cd θα ανέβαζε την τιμή, κάτι που δε θέλαμε με τίποτα." Από την άλλη, για ένα manager δε θα είχε εμπορικό ενδιαφέρον μια jazz μπάντα χωρίς φωνή. "Δεν υπάρχουν χώροι, δεν υπάρχει κοινό… Γενικά δηλαδή, δεν τον ενδιαφέρεις!" Έτσι, οι Diminuita χειρίζονται μόνοι τους τα ζητήματα προώθησης της μπάντας τους. Για να αποκτήσει κάποιος το cd, πρέπει να επικοινωνήσει με την ίδια τη μπάντα (στη διεύθυνση!) και να το παραγγείλει. Βέβαια, αυτό προσδίδει έναν πιο ξεχωριστό χαρακτήρα στη μπάντα. "Έχω καταλάβει πως ο κόσμος νιώθει πιο ωραία, αν ξέρει πως ένα σχήμα κινείται με αυτόν τον τρόπο. Λογικό, έτσι; Άσε  που έρχεσαι πιο κοντά πολύ πιο εύκολα! Είναι πολύ ωραίο εμείς να ξέρουμε ποιοί είναι αυτοί που ακούνε τη μουσική μας κι αυτοί να ξέρουν ποιοι είμαστε εμείς! Να πούμε δυο κουβέντες, να γνωριστούμε…"

Το εξώφυλλο του arhytmology
Αυτό τον καιρό προετοιμάζονται για τις επόμενες εμφανίσεις τους. Την εβδομάδα του Πάσχα (17-20 Απριλίου) θα βρίσκονται στην Κρήτη (πληροφορίες εδώ), ενώ στις αρχές Μαίου θα πάρουν μέρος στο φεστιβάλ Django@Liberchies, στο Βέλγιο και στη συνέχεια θα εμφανιστούν και στην Αγγλία. Για το καλοκαίρι έχουν ήδη προγραμματισμένες εμφανίσεις στην Αθήνα και στο Mani-Sonnenlink Festival. Έτσι, συνεχίζουν να κάνουν αυτό που απολαμβάνουν. Ταξιδεύουν και παίζουν μουσική!


               

4/4/12

"Όλη η γη μια αγκαλιά μουσική!" (Ούτε Σπόντα)


Μια ανοιξιάτικη μπόρα, που ξέσπασε απότομα σήμερα το πρωί, ανάγκασε το bandwagon να κάνει μια στάση στη Θεσσαλονίκη. Η οδηγός αποφάσισε να πιεί one more cup of coffeefore she goes σε ένα καφωδείο, όπου συνάντησε τον Αστέρη, το Γιάννη, το Χρήστο και τον guest Αστέρη (νούμερο 2). Έκαναν μια μεγάλη μουσική συζήτηση πίνοντας καφέ και τους προσκάλεσε σε μια μουσική βόλτα. Οι Ούτε Σπόντα ταξιδεύουν με το bandwagon, μέχρι αύριο το βράδυ, που θα κατέβουν για να παίξουν μουσική στο live τους. 

Ο Γιάννης, ο Χρήστος, ο Αστέρης, ο Δημήτρης, ο Δαμιανός και η Τζίνα κάνουν παρέα από το πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο. Η Τζίνα σπουδάζει ιατρική. Οι υπόλοιποι της παρέας είναι στο πέμπτο έτος του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και ήδη από το πρώτο έτος, μαζεύονταν και έπαιζαν μουσική στα πάρτυ των φίλων τους. Εκείνη την εποχή προσκλήθηκαν να παίξουν μουσική σε κάποιες σχολικές γιορτές σε σχολεία της Θεσσαλονίκης, όπου για πρώτη φορά είδαν πώς μπορούσαν να συνεργαστούν σε μια πιο απαιτητική κατάσταση. Έτσι, αποφάσισαν να σχηματίσουν μια μπάντα για να παίζουν μαζί τη μουσική που γράφουν. Στο δεύτερο έτος, έπαιξαν ζωντανά στη ραδιοφωνική εκπομπή "Οι μπάντες στα FM" του σταθμού 102 FM

Ένα βράδυ του πρώτου έτους, καθώς ήταν μαζεμένοι στο μπαλκόνι, ο Αστέρης διηγήθηκε στους υπόλοιπους της παρέας μια παλιά ιστορία, που έπρεπε να μείνει μυστική. Συμφώνησαν μεταξύ τους, πως όταν βρίσκονταν με γνωστούς τους, δε θα έλεγαν "Ούτε σπόντα" για αυτή την ιστορία. Η φράση έμεινε στην παρέα, και όταν τους τηλεφώνησαν από το σταθμό για την εκπομπή και τους ρώτησαν το όνομα της μπάντας, ο Χρήστος απάντησε "Ούτε Σπόντα!". Από τότε, έχουν κρατήσει αυτό το όνομα. Η ιστορία αυτή είναι το μεγάλο μυστήριο. Δε θα ακούσεις ούτε σπόντα από τα παιδιά! 


Από το 2008 η μπάντα έχει αλλάξει αρκετές φορές σύσταση. Η παρουσία τους στο ραδιόφωνο ήταν η πρώτη επίσημη φορά που έπαιξαν σαν μπάντα. Μέχρι τότε, εμφανίζονταν χωριστά, αλλά άφησαν τις δουλειές τους και ξεκίνησαν όταν ένα βράδυ μαζεύτηκαν και έπαιξαν με μια φλογέρα, μία κιθάρα και ένα ακορντεόν. Το 2009 έπαιξαν μουσική για να υποστηρίξουν τους σκοπούς των Γιατρών του Κόσμου, σε μια εκδήλωση στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ. Αυτή ήταν η πρώτη τους επίσημη συναυλία, στην οποία συμμετείχαν όλοι μαζί. Έχουν παίξει και στη Βέροια, ενώ τον τελευταίο καιρό έπαιζαν σε μαγαζιά της Θεσσαλονίκης.


Οι Ούτε Σπόντα παίζουν τη μουσική τους και διασκευάζουν με κιθάρα (Γιάννης), μπάσο (Δαμιανός), κλαρινέτο (Χρήστος), ακορντεόν και πιάνο (Αστέρης), κρουστά (Δημήτρης) και φωνή (Τζίνα, Χρήστος, Γιάννης).  Μάλιστα, πρόσφατα απέκτησαν ένα νέο μέλος, ως ηχολήπτη, το Θάνο. Η μουσική τους δεν μπορεί να ενταχθεί μόνο σε ένα είδος, αλλά μάλλον σε δύο. Επηρεασμένοι από τα κοινά τους ακούσματα, διασκευάζουν και γράφουν από τη μία latin και swing, και από την άλλη παραδοσιακή μουσική. Οι στίχοι τους είναι πάντα ελληνικοί. Γράφουν ο Χρήστος και ο Γιάννης, οι οποίοι θεωρούν πως μπορούν να εκφραστούν πολύ καλύτερα στα ελληνικά. "Ευτυχώς η ελληνική γλώσσα είναι αρκετά πλούσια και μπορώ να γράφω, όταν θέλω να εκφράζομαι", μου λέει ο Γιάννης. Όσον αφορά τη μουσική τους, προκύπτει όταν κάποιος πηγαίνει στην πρόβα και παίζει μια δική του μελωδία, πάνω στην οποία οι αλλαγές γίνονται ενορχηστρωτικά. Το τραγούδι του μάγου όμως, το έγραψαν όλοι μαζί ένα καλοκαίρι, καθισμένοι κάτω από έναν πλάτανο. Όπως μου εξηγούν, τα όργανα που χρησιμοποιούν, το ύφος της μουσικής τους και οι ελληνικοί στίχοι δημιουργούν σταδιακά τον προσωπικό χαρακτήρα της μπάντας. 

Με αυτό το προσωπικό τους ύφος, διασκευάζουν κομμάτια που τους αρέσουν και τα παίζουν live, σε ένα ευχάριστο κλίμα. Οι διασκευές προκύπτουν, όταν γράφουν κάτι πάνω σε ένα κομμάτι και δοκιμάζουν να το παίξουν. "Προσπαθούμε να δώσουμε ένα δικό μας ύφος. Να μη μπορείς να ακούσεις αυτά τα κομμάτια με τον ίδιο τρόπο από άλλους!", μου είπε ο Αστέρης και έδωσε το λόγο στο Χρήστο, ο οποίος θεωρεί ότι το δυνατό τους σημείο είναι το κλίμα που δημιουργούν στα live τους. Όταν παίζουν τη μουσική τους, έχουν άριστη επικοινωνία μεταξύ τους και με το κοινό, το οποίο συνεπώς, συμμετέχει με τον τρόπο του. Και στα latin και στα έντεχνα κομμάτια τους, υπάρχει αρκετή κίνηση από τη μεριά του κοινού. Οι φίλοι και οι γνωστοί που ξέρουν τα τραγούδια τους, τραγουδάνε μαζί τους. "Παίζεις για να γουστάρεις και να περάσεις καλά!" και οι Ούτε Σπόντα μου έδωσαν την εντύπωση πως το απολαμβάνουν πραγματικά! 

Πρόβες συνήθως κάνουν στο Πανεπιστήμιο, όπου και σκέφτονται να διοργανώσουν κάποια στιγμή ένα δικό τους live. Δεν έχουν ηλεκτρονικό ήχο και αυτό τους απελευθερώνει από την ανάγκη να χρησιμοποιήσουν studio για τις πρόβες τους. Σε studio είχαν πάει μόνο το 2010, όταν ηχογράφησαν σε demo τα πέντε κομμάτια τους. Από τότε δεν έχουν σταματήσει να γράφουν. Ο καθένας, όμως, γράφει με το δικό του τρόπο. Για παράδειγμα, ο Γιάννης είναι από τους ανθρώπους που αναζητούν τις κατάλληλες συνθήκες που ευνοούν τη δουλεία του, ενώ ο Χρήστος γράφει και δουλεύει πάνω στο ίδιο κομμάτι μόνο για μια φορά, χωρίς να επιμένει και να το επεξεργάζεται ξανά. 

Σε κάθε περίπτωση, αναγνωρίζουν τις δυσκολίες που υπάρχουν στο χώρο των νέων μουσικών συγκροτημάτων και δεν περιμένουν οικονομικές απολαβές από αυτό. "Το πρόβλημα είναι πως οι νέες μπάντες δεν προωθούνται αρκετά. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλά ραδιόφωνα ή φεστιβάλ που να τις αναζητούν. Οι μουσικοί της Θεσσαλονίκης χειρίστηκαν τα χρήματα με κερδοσκοπικό τρόπο και δεν ενδιαφέρθηκαν για την ποιότητα της μουσικής. Έτσι, ενώ υπάρχει κοινό στην πόλη, δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι για διοργανώσεις live με πολυπληθείς μπάντες. Χρειάζεται δημόσια πρωτοβουλία για αυτό το σκοπό. Υπάρχει η ανάγκη για χώρους κρατικούς  -όπως το κρατικό ραδιόφωνο- που να προωθούν νέες μπάντες", μου εξηγούν. Η γνώμη τους και η εξήγηση που δίνουν σε τέτοιου είδους καταστάσεις φαίνεται καλύτερα στο κομμάτι τους Λόγια.

Για το λόγο αυτό, οι Ούτε Σπόντα χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο το internet για την προώθηση της μπάντας τους. Σίγουρα εκεί βρίσκεται ο νέος τρόπος προσέγγισης του κοινού. Πιστεύουν ότι μία σύγχρονη μπάντα δε μπορεί να βασιστεί στα live για να καλυφθεί οικονομικά, ενώ τα cd πλέον δε σημειώνουν μεγάλες πωλήσεις. Άρα, η μόνη διέξοδος είναι το internet. Δε διαφωνούν με την τακτική του free downloading της μουσικής, αλλά θεωρούν πως εξ’αιτίας της έχει χαθεί η αξία της αγοράς και της ακρόασης ενός album."Παλιά αγόραζες ένα βινύλιο ή ένα cd και καθόσουν και το άκουγες ολόκληρο. Έβλεπες τις εικόνες που επιλέγει ο καλλιτέχνης να χρησιμοποιήσει στο εξώφυλλο, διάβαζες τους στίχους και άκουγες τα κομμάτια με τη σειρά που τα έχει τοποθετήσει ο δημιουργός. Όλο το album ήταν μια ιστορία και μέσω αυτής ερχόσουν σε επαφή και γνώριζες τον καλλιτέχνη. Αυτό σαν αξία έχει χαθεί." Κατά τη γνώμη τους, τώρα όλη η διαδικασία είναι πιο ρηχή και κρίνουν πως σημασία έχει να κάνεις κάτι παραπάνω από ηχογράφηση! Παρ’όλα αυτά, το internet διευρύνει τις μουσικές επιλογές του κοινού και οι Ούτε Σπόντα συμφωνούν με το να υπάρχει η εναλλακτική είτε να αγοράσεις, είτε να κατεβάσεις ένα album

Ωστόσο, το internet είναι παγκόσμιο και η δύναμή του δε μπορεί να περιοριστεί. Έχει καταφέρει επίσης, να μειώσει την ισχύ των δισκογραφικών εταιρειών. Όμως, οι Ούτε Σπόντα θεωρούν πως η βιομηχανία της μουσικής θα ανακαλύψει ένα νέο τρόπο να επιβιώσει. Βέβαια, "σκοπός είναι να κάνεις καλή δουλειά και να πείθεις εσύ ο ίδιος τον κόσμο για αυτό", ανεξάρτητα από τις μεταβολές στο χώρο αυτό.
 Σαν μπάντα, τους αρέσει να ταξιδεύουν και να έρχονται σε επαφή με διαφορετικούς τόπους. Θα τους άρεσε η ιδέα να ταξιδεύουν και να παίζουν μουσική στους δρόμους άλλων πόλεων. Μέσα από αυτό γνωρίζεις καλύτερα την πόλη και τους ανθρώπους της. Ο Γιάννης τονίζει πως παίζοντας στο δρόμο μπορείς να δώσεις μουσική δωρεάν, χωρίς να μεσολαβεί η διοργάνωση σε κάποιο χώρο. Μέχρι στιγμής, ταξιδεύοντας έχουν παίξει μόνο σε συγκεκριμένους χώρους. 

Ο Αστέρης μου περιγράφει μια συγκινητική στιγμή της μπάντας, όταν είχαν παίξει το καλοκαίρι στο Πλωμάρι "και ένα παλικάρι από το κοινό ενθουσιάστηκε, γιατί παίξαμε ένα κομμάτι που ακούγεται σπάνια, και μας κέρασε ποτό!" Ο Χρήστος από την άλλη, απόλαυσε ιδιαίτερα το πρώτο τους live σε ανοιχτό χώρο, το καλοκαίρι στο βουνό. "Συνδυάσαμε εκδρομή και live, και παίξαμε σε πολύ ωραία ατμόσφαιρα!". Όμως, την παραμονή των περασμένων Χριστουγέννων, βίωσαν μία από τις χειρότερες εμπειρίες της μπάντας. "Θα ξεκινούσαμε τη συναυλία στις 11. Ο ηχολήπτης άργησε και μέχρι τη 1 το βράδυ δεν είχε καταφέρει να μας φτιάξει τον ήχο! Η συναυλία ακυρώθηκε."  Έφυγαν από το μαγαζί, χωρίς να δείξουν μεγάλη αντίδραση, όμως απογοητεύτηκαν γιατί, όπως μου λένε, είχαν καλέσει φίλους ακόμη και από άλλες πόλεις. 

Όμως, οι Ούτε Σπόντα έχουν Σκέψη Θετική, κι όπως λένε στο κομμάτι Ιθάκη, "Κι εγώ την τέχνη μου έχω για όπλο. Θα πολεμάω τη λογική μου κι αν το ταξίδι είναι που αξίζει, ανοίγω πλώρη στη ζωή μου". Φαίνονται χαρούμενοι και αντιμετωπίζουν με μετριοφροσύνη αυτό που κάνουν. Κι επειδή απολαμβάνουν τα ταξίδια και τη μουσική, κάνουν μια βόλτα με το bandwagon!

Αύριο, Πέμπτη 5 Απριλίου, μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε τους Ούτε Σπόντα live, στο υπόγειο του μαγαζιού tospitimou (Φράγκων 3, Θεσσαλονίκη). Έχουν ετοιμάσει ένα πρόγραμμα, του οποίου το πρώτο μέρος θα μας κάνει να χορέψουμε σε latin και swing ρυθμούς, ενώ στο δεύτερο μέρος θα κινηθεί σε πιο ελληνικούς ήχους. Ας χορέψουμε το Βαλς των Αγγέλων!

Καλή διασκέδαση!

3/4/12

Μη φοβάσαι να ονειρευτείς!


Το bandwagon ταξιδεύει και έχει πάνω του δεμένα μερικά Λευκά Μπαλόνια! Στην τελευταία στάση ανέβηκαν και ξεκίνησαν μια μουσική βόλτα οι Rosebleed. Ο Βασίλης, ο Ορέστης, ο Αρθούρος, η Δανάη και ο Γιάννης, πέντε φίλοι από την Αθήνα, παίζουν μαζί μουσική για περισσότερα από οχτώ χρόνια. Όποιος ακούει για πρώτη φορά Rosebleed δυσκολεύεται να πιστέψει ότι πρόκειται για ελληνική μπάντα!
 
Οι Rosebleed έχουν καταφέρει να δώσουν στη μουσική τους ένα χαρακτήρα, ιδιαίτερα πρωτότυπο για τα δεδομένα της σύγχρονης ελληνικής ροκ σκηνής. Είναι άλλωστε αρκετά νέοι, για να δώσουν μια εναλλακτική πνοή στα μουσικά δεδομένα. Γι’αυτό και παίζουν alternative rock. Χρησιμοποιούν κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, drums και φωνητικά με δικούς τους στίχους.
 
Οι  Rosebleed εμφανίστηκαν στο Schoolwave festival το καλοκαίρι του 2006, ενώ ήταν ακόμη μαθητές. Ένα χρόνο αργότερα, η επιτυχία τους σε ένα διαγωνισμό του Ωδείου Φ.Νάκας τους εξασφάλισε ένα συμβόλαιο με τη Sony. Έτσι, το 2008 κυκλοφόρησαν το ep "Stories", το οποίο περιελάμβανε τρία κομμάτια (Until Next Time, A Story, Blue Velvet). Από αυτά το Until next time είναι ακόμα και σήμερα το πιο δημοφιλές κομμάτι τους. Το 2009 κυκλοφορεί το album τους "White Balloons". Στο κομμάτι This one is from the children συνεργάστηκαν με το Φίλιππο Πλιάτσικα. Μόλις το 2008 άνοιξαν τη συναυλία των Hooverphonic και το καλοκαίρι  του 2009 τη συναυλία του Carlos Santana στο Ο.Α.Κ.Α. Αργότερα συνέχισαν με πολλά μεγάλα ονόματα, όπως τους Cranberries. Το χειμώνα 2009-2010 έκαναν περιοδεία στις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, ενώ αργότερα ταξίδεψαν για τους ίδιους σκοπούς, στο εξωτερικό.

Μέσα από τις μελωδίες και τους στίχους τους οι Rosebleed στέλνουν τα μηνύματά τους. Tο No future είναι αντιπροσωπευτικό του χαρακτήρα της μουσικής τους, όπως και το I want to have it all. Από τα πιο έντονα κομμάτια τους είναι το Nothing is enough. Στο κομμάτι This one is from the children, ακούμε από το Φίλιππο Πλιάτσικα τους στίχους: "Βγες για λίγο απ'το κουτί σου, μην φοβάσαι να βραχείς. Μην φοβάσαι να ονειρευτείς.."

Οι Rosebleed δε φοβήθηκαν να ονειρευτούν. Το ίδιο και η μουσική τους. Φαίνεται πως, όντας νέοι, έχουν το δικό τους όραμα. Έχουν διάθεση και δημιουργικότητα. Αυτή τη στιγμή, ετοιμάζουν το δεύτερο album τους. Σύντομα θα μας διηγούνται νέες Stories!

Καλή βόλτα!


2/4/12

Μαγειρική με νότες!


"Ανακοίνωση! Στο κυλικείο του bandwagon σερβίρεται τώρα ζεστό imam baildi!" 


Αυτό το μουσικό πιάτο συμπληρώνει φέτος την άνοιξη πέντε χρόνια από το πρώτο μαγείρεμά του. Οι Imam Baildi είναι έξι ευδιάθετοι νέοι που αγαπούν τις μελωδίες του παρελθόντος και τις επαναφέρουν στο προσκήνιο της ελληνικής μουσικής, μέσα από μια πιο νεανική και πολυπολιτισμική οπτική γωνία. Αν ακούσει κανείς το "Ποτέ δε θέλω πια να ξαναρθείς" ή το "Πόσο λυπάμαι", παίρνει μια γεύση από τη μουσική των Imam Baildi.

Ενώ μαγειρεύεται η μπάντα, ανακατεύει το ρεμπέτικο και τη βαλκανική μουσική με το hip-hop, τη rap, το swing και την ηλεκτρονική ροκ. Διασκευάζουν Σοφία Βέμπο, Μανώλη Χιώτη και Βασίλη Τσιτσάνη. Πρόκειται για μια φρέσκια παρουσίαση της μουσικής των δεκαετιών του ’30, του ’40 και του ’50 και για μουσικά μαγειρέματα με ελληνικά folk στοιχεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το Μινόρε της αυγής.

Παρουσιάζουν όμως, και δικές τους ενορχηστρώσεις. Χρησιμοποιούν μπάσο, μπουζούκι, κλαρίνο, σαξόφωνο, τρομπέτα, φλάουτο, γκάιντα και κρουστά. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της μουσικής τους οφείλεται στο dj mixing. Παρ’όλο που δημιουργούν ηλεκτρονική μουσική, αποφεύγουν τον ψηφιακό ήχο και προσπαθούν να αποδώσουν τον αυθεντικό ήχο των οργάνων.  
  

Έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο albums.Το πρώτο, και ομώνυμο, κυκλοφόρησε το 2007 και περιέχει εφτά διασκευές και τρία δικά τους ορχηστρικά κομμάτια. Το δεύτερο, με τίτλο Cookbook, συνεχίζει με διασκευές σε γνωστά κομμάτια από το παρελθόν. Φανερώνει μια εξέλιξη στη μουσική της μπάντας, η οποία πλέον δέχεται επιρροές από τη rap και τη βαλκανική μουσική και αποκτά πιο έντονα το χαρακτήρα της ανατολικής μουσικής. Το κομμάτι Egypt Strut, για παράδειγμα, αποδεικνύει την πολυπλοκότητα του ήχου στο μουσικό τους μαγείρεμα.

Ήδη από τον πρώτο τους δίσκο, οι Imam Baildi γίνονται πολύ δημοφιλείς και σύντομα πραγματοποιούν συναυλίες στο εξωτερικό, φέρνοντας το διεθνές κοινό σε επαφή με την ανατολική μουσική. Συνεργάζονται με τη Δήμητρα Γαλάνη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τους Delinquent Habits, οι οποίοι συμμετέχουν στο δεύτερο album. 

Το εξώφυλλο από το δεύτερο CD
Η μουσική των Imam Baildi μοιάζει με ένα ταξίδι στο χρόνο. Είναι σαν  να δημιουργούν συνθέτες του παρελθόντος, επηρεασμένοι από τις μουσικές τάσεις  του σήμερα. Κι ακριβώς επειδή χρησιμοποιούν στοιχεία από  folk, balkan, mambo, swing, hip-hop, rap και ηλεκτρονική μουσική ταυτόχρονα, οι ίδιοι χαρακτηρίζουν τη μουσική τους ως "global pop"!



Μπορείτε να δοκιμάσετε λίγο Imam με το Carantino Manouche και να χορέψετε λίγο διαφορετικά από ότι συνήθως το κομμάτι Ακρογιαλιές δειλινά! To rap με το ρεμπέτικο συναντιούνται στον Πασατέμπο και η Δήμητρα Γαλάνη συνεργάζεται με τους Imam Baildi δημιουργώντας μια πιο "βαλκανική" εκδοχή για το κομμάτι Τα χάρτινα. Μια ακόμη ενδιαφέρουσα βαλκανική γεύση έχει το La rumba no miente!
Καλή όρεξη!